Bir Üniversite Hastanesi Aile Hekimliği Polikliniğine Yapılan Başvuruların Retrospektif Analizi

Derya Yaka, Hatice Küçükceran, Nur Demirbaş, Nazan Karaoğlu, Fatma Gökşin Cihan

Keywords: Aile hekimliği, uzmanlık kurulları, eğitim, tanı

Aim:

Aile hekimliği disiplinin birincil yönelimi birinci basamak olmasına karşın ne yazık ki günümüze kadar sınırlı sayıda uygulamalar dışında asistanlık eğitimi birinci basamakta yapılamamış ve yapılamamaktadır. Bu nedenle özellikle üniversite hastanelerinde çalışan akademisyenlerin en büyük ikilemi üçüncü basamakta yetişen uzmanların birinci basamakta yeterliliği konusundadır. Zaman zaman üçüncü basamakta verilen aile hekimliği hizmetinin incelenmesi bu konuda bir veri oluşturacaktır. Bu çalışmada da bir üniversite hastanesi aile hekimliği polikliniğine yapılan başvurularının incelenmesi ve kurumda eğitim almakta olan asistanların eğitimin programı ve birinci basamak yeterlilikleri için güncellemelerin belirlenmesi amaçlanmıştır.

Method:

Retrospektif ve tanımlayıcı tipteki çalışmanın evrenini Necmettin Erbakan Üniversitesi Tıp Fakültesi Aile Hekimliği Polikliniği’ne 01.02.2024-29.02.2024 tarihleri arasında başvuranlar oluşturdu. Hastane sisteminden izinle hasta kayıtlarına ulaşılarak kontrol amaçlı yapılan başvurular değerlendirme dışı tutuldu. Hasta kayıtlarının hepsinde mutlaka yer alan yaş, cinsiyet ve tanılar (ICD 10 kodlarına göre) analiz edildi. ICD koda göre girilen tanılar tıp eğitimin temel organ sistemlerine göre yeniden kategorize edildi.

Results:

Bu dönemde sistemde kayıtlarına ulaşılan 1159 hastanın yaş ortalaması 35,35±14,5 (min=18; maks=88) yıl olup, %66,3’ü (n=768) kadındı. Buna göre ilk üç sırada tanıların %49,4’ü (n=573) solunum (üst ve alt solunum enfeksiyonları, astım vs.), % 9,1’i (n=105) kas ve iskelet ( ağrı, miyalji vs), %7,1 (n=82) genito-üriner (üriner sistem enfeksiyonları, sistit, vajinit, dismenore vs) sistem hastalıkları idi.

Conclusions:

Çalışmadaki poliklinik başvuruları, Tıpta Uzmanlık Kurulu Müfredat Oluşturma ve Standartları Belirleme Sistemine (TUKMOS) ve aile hekimlerinin çekirdek yeterliliklerine göre değerlendirildiğinde özellikle gebe ve çocuk yaş grubundaki hastaların hiç olmaması dikkat çekicidir. Aile hekimliği eğitiminde yeni eğitim yöntemlerine (rol-play, vaka tartışmaları, senaryo oturumları, simülasyon eğitimleri) ve kurum ziyaretlerine (aile sağlığı merkezi, huzur evi vb.) daha fazla yer verilmelidir.

#21